Οδηγός για ένα μόνο άτομο για λιτό και ευτυχισμένο τρόπο ζωής

Αυτή την εβδομάδα, συνεργάζομαι με τον Sam Lustgarten of Frugaling.org στο θέμα των σχέσεων και της λιτότητας. Ο Sam είναι επί του παρόντος ελεύθερος και είχε την καλοσύνη να μας δώσει τις σκέψεις και τις συμβουλές του για το πώς ζει μια γεμάτη, ευτυχισμένη, ανύπαντρη και λιτή ζωή.

Είμαι στην ευχάριστη θέση να μοιραστώ αυτήν την άποψη για το Frugalwoods σήμερα, καθώς είναι ένα θέμα για το οποίο πολλοί από εσάς έχετε ρωτήσει, αλλά δεν είμαι σε θέση να αντιμετωπίσω από την προσωπική μου εμπειρία. Για να ολοκληρώσουμε το έργο μας, θα μοιραστώ τις σκέψεις μου για τον γάμο και τη λιτότητα αυτή την Τετάρτη Frugaling.org.

Ελπίζω να απολαύσετε τις ιδέες του Sam!

Από: Sam Lustgarten, Frugaling.org

Ποτέ δεν φανταζόμουν να είμαι single για τόσο καιρό. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα απορρίψω τις προσφορές από φίλους για να περάσω τη νύχτα έξω στην πόλη, να τσακωθώ και να μιλήσω αδέξια με γυναίκες. Ποτέ δεν φανταζόμουν να διαγράψω τα προφίλ γνωριμιών μου και να επικεντρωθώ στον προϋπολογισμό μου. Αλλά ακόμα περισσότερο, ποτέ δεν φανταζόμουν ότι μου άρεσε – μέχρι τώρα.

Η λιτότητα με οδήγησε σε αυτό το σημείο, αλλά δεν ήταν πάντα ελκυστική. Βλέπετε, το να είμαι φειδωλός ήταν κάτι που μου έδειξαν οι παππούδες μου. Δεν δίδασκαν επίτηδες, αλλά οι συνήθειές τους ήταν εμφανείς. Ήμουν κοντά με τους τέσσερις παππούδες μου – περνούσα πολλά καλοκαίρια και διακοπές μαζί τους.

Ειλικρινά, ως μικρό παιδί, θα μπορούσαν να είναι λίγο βαρετοί, αποπνικτικοί και βαρετοί. Στα μεγάλα τους χρόνια διάβαζαν, δούλευαν και μαγείρευαν μόνοι τους τα γεύματά τους. Συμμετείχαν σε λέσχες βιβλίου, ήταν πρόθυμοι να διασκεδάσουν φίλους, άκουγαν κλασική μουσική και αναρωτιόντουσαν για την τοπική πολιτική.

Το μίσησα. Ήθελα να παίζω τη δική μου μουσική, να τρώω έξω με φίλους και να μην με διακόπτει η απλότητά τους. Ήθελα να εξερευνήσω και να κάνω. Ένιωθαν ότι ήθελαν να χαλαρώσουν και να είναι. Η απλότητά τους ήταν η ταλαιπωρία μου. Και έτσι, τα μαθήματά τους δεν με έκαναν κλικ στην αρχή.

Στο κολέγιο, θα μπορούσα να είχα κλείσει τις τσέπες μου. Τα χρήματα δεν χρειάζονταν σπίτι ή πορτοφόλι. Οτιδήποτε έφτιαχνα, το οποίο ήταν ελάχιστο, θα διοχετευόταν σε κάποιον άλλο – συνήθως σε μια εταιρεία. Αγόραζα ρούχα σε ακριβά καταστήματα λιανικής και αγνοούσα απρόσεκτα τις τιμές των αυτοκόλλητων. Ταξίδεψα σε όλη τη χώρα – Ανατολή και Δύση – επειδή ήμουν ένας συναρπαστικός τύπος που έκανα συναρπαστικά πράγματα. Ήμουν κάποιος που ήθελαν να είναι άλλοι (έτσι είπα στον εαυτό μου). Είχα το συναρπαστικό Facebook.

Όταν έβγαινα ραντεβού, διάλεγα ακριβά δώρα και εστιατόρια για να τα μοιραστώ με αυτούς που με ενδιέφεραν. Τριαντάφυλλα στο τραπέζι, κρατήσεις στο μπιστρό και 100+ λογαριασμός στο τέλος. Ένιωσα σίγουρη από τα χαμόγελα, τα κοκκινίσματα και τις στιγμές χαράς τους. Η ευτυχία άξιζε το κόστος. τουλάχιστον, σκέφτηκα.

Τελικά κάτι άλλαξε μέσα μου. Έκοψα περισσότερα κουπόνια, αποθήκευσα και διαχειρίστηκα τους τραπεζικούς μου λογαριασμούς στο διαδίκτυο. Οι δαπάνες οργίαζαν, αλλά τώρα μπορούσα να νιώσω αυτούς τους ανεξήγητους, νέους πόνους. Δεν ήθελα να αποχωριστώ τόσο πολύ αυτά τα χρήματα. Ένιωσα υποχρεωμένος να το κάνω πάντως.

Μετά έγινε το μεταπτυχιακό. Ήταν τα καλύτερα νέα της ζωής μου όταν έλαβα την επιστολή αποδοχής μου. Μετακόμισα στην Αϊόβα και μπήκα σε διδακτορικό πρόγραμμα. Η καρδιά μου ήταν γεμάτη ευτυχία που δεν μπορούσε να επιτευχθεί με υλικά αγαθά. Αυτή η στιγμή αφορούσε την εσωτερική αξία και τους μακροπρόθεσμους στόχους. Γίνονταν όνειρα.

Λίγο μετά τη μετακόμισή μου στην Αϊόβα, έκανα σχέση με κάποιον που συνεχίζω να νοιάζομαι βαθιά μέχρι σήμερα. Ήταν μια σχέση εξ αποστάσεως, όπου πετούσα παντού για να τη συναντήσω, έμενα σε πολυτελή ξενοδοχεία και προσπαθούσα να την «κάνω» ευτυχισμένη.

Παρά τις χρηματικές μου προσπάθειες και τις υπερβολικές μου συνήθειες δαπανών, ήταν το πρώτο άτομο που με επιβράδυνε. Απλώς με ρώτησε πόσα χρέη είχα και σταμάτησα. Με πονούσε να ντρέπομαι, αλλά έπρεπε να είμαι ειλικρινής μαζί της και με τον εαυτό μου. Η ερώτησή της με ώθησε να ξεκινήσω Frugaling.org.

Δυστυχώς, μετά από αμέτρητους αγώνες που σχετίζονται με την απόσταση και τα χρήματα, χωρίσαμε. Την ένιωθα να κλαίει στο τηλέφωνο, αλλά δεν την έβλεπα. Ήθελα να τη στηρίξω, αλλά αυτή δεν ήταν πλέον η δουλειά μου. Καθώς τελείωσε το τηλεφώνημα, θυμάμαι ότι περπατούσα έξω και «είμουν ελεύθερος». Για πρώτη φορά στη ζωή μου, δεν λαχταρούσα άλλο άτομο.

Έχει περάσει σχεδόν ενάμιση χρόνο από εκείνη τη στιγμή. Πολλά έχουν αλλάξει. Πούλησα το αυτοκίνητό μου. Αγόρασα ένα ποδήλατο. πούλησα έπιπλα. Πούλησα την τηλεόρασή μου. πούλησα βιβλία. Έδωσα ρούχα. Αναμόρφωσα τη διατροφή μου. Ετοίμασα περισσότερα γεύματα. Έτρεξα και πήγα με ποδήλατο στη δουλειά. Σηκώθηκα νωρίτερα. Δούλεψα περισσότερο. Συνδέθηκα με περισσότερους ανθρώπους. Και το πιο σημαντικό, άρχισα να νιώθω χαρούμενος, μόνος.

Είναι αστείο, μεγαλώνουμε λέγοντας: «Δεν θα γίνω ποτέ σαν τους γονείς και τον παππού και τη γιαγιά μου». Τότε μια μέρα ξυπνάς και συνειδητοποιείς: «Είμαι ακριβώς σαν αυτούς. Πως εγινε αυτο?“

Είναι δύσκολο να το αρνηθώ, οι συνήθειες των παππούδων και της γιαγιάς μου έχουν εξαφανιστεί πάνω μου. Όταν ήμουν νεότερος, η ζωή τους με βαρούσε μέχρι δακρύων (κυριολεκτικά). Το μόνο που ήθελα ήταν περιπέτεια και διασκέδαση. Τώρα, ποθώ τις στιγμές ηρεμίας, γαλήνης και ηρεμίας. Λαχταρώ τα βιβλία περισσότερο από ποτέ, ανυπόμονα να απολαύσω κάθε λέξη. Κοιτάζω γύρω μου και τα διακριτικά φειδωλά μαθήματα που έκαναν οι παππούδες μου και γιαγιάδες έχουν μπει στη ζωή μου.

Οι φωτογραφίες της οικογένειας πλαισιώνουν τους τοίχους μου, η μουσική παίζει συχνά στο παρασκήνιο και μια νέα καφετιέρα είναι η τέλεια συνάρτηση για ένα καλό βιβλίο. Η ζωή είναι πιο απλή από ποτέ, ακόμα κι αν είναι απασχολημένη.

Κάθε τόσο έχω αυτούς τους πόνους. Σκέφτομαι αν θα βρω ποτέ κάποιον που ποθώ – κάποιον με τον οποίο μπορώ να δω να γερνάει. Μέρος μου αναρωτιέται αν θα μπορούσαν να καταλάβουν τον απλό τρόπο ζωής και τους λιτούς τρόπους μου. Θα ήταν συμπαίκτες μου σε αυτές τις λιτές περιπέτειες;

Η κριτική επιτροπή είναι εκτός, αλλά προς το παρόν, είμαι ευχαριστημένος με αυτό που είμαι: λιτός, απλός και παθιασμένος με το να βοηθάω τους άλλους. Και όποτε αμφιβάλλω για αυτήν την αποφασιστικότητα, θυμάμαι τα εξής:

1. Η έλξη είναι μια αντανάκλαση του ποιος είσαι

Παραμένω προσγειωμένος και ικανοποιημένος γιατί θέλω να βρω κάποιον που να ελκύεται από τον αληθινό μου εαυτό. Δεν θέλω να ξεγελαστούν και να πιστέψουν ότι ζω έναν πλούσιο τρόπο ζωής. Ουσιαστικά, συνεχίζω να είμαι λιτός γιατί θέλω οι άνθρωποι να ξέρουν ότι με νοιάζει περισσότερο ποιοι είναι, παρά για το εμπορικό σήμα που φοράνε.

2. Η λιτότητα, όπως και η ζωή, είναι μακροπρόθεσμη

Όταν πρωτοξεκίνησα Frugaling.org και γράφοντας για τις περιπέτειές μου με λιτότητα, δεν συνειδητοποίησα ότι τελικά θα ενσαρκώνω αυτή την περσόνα. Σήμερα, οι άνθρωποι αστειεύονται συνεχώς μαζί μου. Είμαι ο λιτός της παρέας, πίνω νερό στο μπαρ. Η λιτότητα δεν είναι ένα βραχυπρόθεσμο πέταγμα γιατί δεν έχω τα μέσα να ζήσω έναν πιο φανταστικό τρόπο ζωής. Είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου που δεν μπορώ να αφαιρέσω – και δεν θα το ήθελα!

3. Τα χρήματα μπορούν να διαταράξουν τις σχέσεις

Δυστυχώς, οι νομισματικές διαφορές είναι συχνά μια από τις μεγαλύτερες αιτίες εγχώριων διαφωνιών και χωρισμών. Είτε πρόκειται για οικονομική αστάθεια είτε για διαφωνίες σχετικά με το πώς θα μπορούσε να δαπανηθεί καλύτερα, τα χρήματα βρίσκονται στη ρίζα πολλών ανησυχιών. Αυτό που μου λέει είναι ότι οι άνθρωποι ταιριάζουν με άλλους που έχουν διαφορετικά μέσα και ιδιοσυγκρασία γύρω από τα χρήματα. Εάν τελικά υλοποιηθεί μια σχέση για μένα, ελπίζω ότι οι αξίες της λιτότητας είναι κοινές.

Όπως πάντα, θα ήθελα να μάθω ποια είναι η εμπειρία σας. Τι σας κρατά προσγειωμένους και σας παρακινεί να είστε φειδωλοί; Πώς οι σχέσεις βοηθούν, εμποδίζουν ή βλάπτουν την ικανότητά σας να παραμένετε φειδωλοί; Είναι πιο εύκολο να είσαι ελεύθερος ή σε σχέση όταν προσπαθείς να εξοικονομήσεις χρήματα, γιατί ή γιατί όχι; Ανυπομονώ για τη συμβολή σας!

Ο Sam Lustgarten είναι ο ιδρυτής του Frugaling.org και διδακτορικός φοιτητής στη συμβουλευτική ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα. Η προσωπική του ιστοσελίδα για τα οικονομικά εστιάζει σε θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης και καταναλωτισμού, που βρίσκονται στο επίκεντρο πολλών προβληματισμών για τα χρήματα.